Od 18. do 20. oktobra 1976. godine Banjaluka je bila domaćin jedne grupe prvenstva Evrope za odbojkašice. U Boriku su se borile: Bugarska, Holandija, Rumunija i Sovjetski Savez.

Iako je prvi put bila domaćin jednog ovako kvalitetnog takmičenja, Banjaluka se pokazala kao odličan organizator. Svi učesnici ovog turnira su prezadovoljni napustili grad na Vrbasu.
Od 18. do 20. oktobra 1976. godine Banjaluka je bila domaćin jedne grupe prvenstva Evrope za odbojkašice. U Boriku su se borile: Bugarska, Holandija, Rumunija i Sovjetski Savez.

Iako je prvi put bila domaćin jednog ovako kvalitetnog takmičenja, Banjaluka se pokazala kao odličan organizator. Svi učesnici ovog turnira su prezadovoljni napustili grad na Vrbasu.



Većini utakmica prisustvovao je veliki broj gledalaca što je dalo pečat samom takmičenju. Nakon tri kola plasman na završni turnir u Beograd obezbjedila je selekcija Sovjetskog Saveza.

SSSR je pobijedio Rumuniju 3-1, zatim Holandiju 3-0 i na kraju Bugarsku 3-1. Vrhunski kvalitet Ruskinje su dokazale i u Beogradu pa su na kraju osvojile zlatnu medalju na Evropskom šampionatu.

Nakon završetka rata na ovim prostorima, borilački sportovi su doživjeli naglu popularnost. Jedan od tih sportova je kik boks. Ovaj sport je doživio ekspanziju ponajviše zahvaljujući pojavljivanju na sportskoj mapi kik boksera Draženka, Draže Ninića.

Ninić je postao omiljen, ne samo u Banjaluci, već i cijeloj Republici Srpskoj. Redali su se njegovi uspjesi u amaterskoj konkurenciji (evropska, svjetska, balkanska zlata).
Nakon završetka rata na ovim prostorima, borilački sportovi su doživjeli naglu popularnost. Jedan od tih sportova je kik boks. Ovaj sport je doživio ekspanziju ponajviše zahvaljujući pojavljivanju na sportskoj mapi kik boksera Draženka, Draže Ninića.

Ninić je postao omiljen, ne samo u Banjaluci, već i cijeloj Republici Srpskoj. Redali su se njegovi uspjesi u amaterskoj konkurenciji (evropska, svjetska, balkanska zlata).

Na red je došla i profesionalna konkurencija. Ninić je pobjeđivao sve ali da bi postao profesionalnim svjetskim šampionom u kategoriji do 81,4 kg morao je da je pobijedi nesavladivog Ivana Strugara.

Dogovorena su tri meča a prvi od njih je održan u Banjaluci. Manifestacija pod nazivom Noć šampiona okupila je više od 5 000 gledalaca u dvorani Borik.

Navijači Draženka Ninića iz svih dijelova Republike Srpske ali i Srbije doputovali su da bodre svog ljubimca.



Bio je to veliki spektakl. Orilo se dvoranom Draženko Ninić, Draža, Draža. Međutim, i pored odlične pripremljenosti Ninić ipak nije osvojio titulu.

Slavio je Ivan Strugar na poene 2-1. Mnogi su za takav ishod okrivili sudije a i nekako opšti utisak, sa tribina, je da je Ninić za nijansu bio bolji.

Tako je na opšte razočarenje sportske javnosti Draženko Ninić izgubio ovaj meč. U revanšu u Novom Sadu, ponovo je Strugar bio bolji tako da nije ni došlo do trećeg meča.

Iako je dva puta izgubio od Strugara, Ninić se ne predaje i najavljuje borbu za presto. Moraće Draža nekoliko stepenica da preskoči pa da opet dođe na megdan strašnom borcu Strugaru.

Inače, Noć šampiona nije jedina kik boks manifestacija koja je održana u Banjaluci. Urezano u pamćenje ljubitelja ovog sporta ostalo je održavanje manifestacije Noć šampiona – Gladijatori 21. vijeka u okviru koje je održano nekoliko vrhunskih borbi.

Takođe, je Draženko Ninić 20. aprila 2002. godine postao profesionalni šampion Evrope u poluteškoj kategoriji (81,4 kg) u lou kiku. Ninić je bio bolji od Holanđanina Saida Hagnijua.

Zaključak je da je kik boks na dobrom putu da postane i najomiljeniji sport kod Banjalučana.

Banjaluka se može podičiti da je u svojoj bogatoj sportskoj istoriji imala kvalitetne bicikliste i atletičare. Perjanice ovih sportova u Banjaluci, prije rata, su bili: biciklista Tanasije Kuvalja i atletičarka Radislavka Račić.

Grad na Vrbasu je prije rata bila domaćin tradicionalne atletske trke povodom dana grada kao i biciklističkih manifestacija.
Banjaluka se može podičiti da je u svojoj bogatoj sportskoj istoriji imala kvalitetne bicikliste i atletičare. Perjanice ovih sportova u Banjaluci, prije rata, su bili: biciklista Tanasije Kuvalja i atletičarka Radislavka Račić.

Grad na Vrbasu je prije rata bila domaćin tradicionalne atletske trke povodom dana grada kao i biciklističkih manifestacija.

Sa ratnim dešavanjima došlo je do opadanja kvaliteta i brojnih problema. Ipak, radnici u ovim sportovima trudili su se, po završetku rata, da vrate stari sjaj biciklizmu i atletici.

Tako su u Banjaluci održana Balkanska juniorska prvenstva u atletici i biciklizmu. Najbolji biciklisti i atletičari sa Balkana doputovali su u Banjaluku da pokažu svoje umijeće.



Organizatori oba takmičenja svojski su se trudili da što bolje ugoste takmičare. Uljepšavane su ulice za biciklističke trke a povodom Balkanijade u atletici na Gradskom stadionu je izgrađena atletska tartan staza sa šest traka koja je dala sasvim drugi, mnogo ljepši, izgled stadionu.

Juniorske Balkanijade u ovim sportovima protekle su u najboljem redu. Postignuto je nekoliko rekorda na nivou Balkana a ono što može da posebno raduje je veliki broj publike tokom atletskih i biciklističkih takmičenja.

Banjaluka ima odlične prirodne potencijale i predispozicije za razvoj turizma. Tu se prije svega misli na rijeku Vrbas koja čini ovaj grad specifičnim i posebnim za goste.

Međutim, mali dio prirodnih resursa je iskorišten. To kao da je natjeralo ljude iz Rafting kluba Kanjon na dodatni angažman.
Banjaluka ima odlične prirodne potencijale i predispozicije za razvoj turizma. Tu se prije svega misli na rijeku Vrbas koja čini ovaj grad specifičnim i posebnim za goste.

Međutim, mali dio prirodnih resursa je iskorišten. To kao da je natjeralo ljude iz Rafting kluba Kanjon na dodatni angažman.

Trud se isplatio pa je Banjaluka od Internacionalne rafting federacije (IRF) dobila organizaciju Evropskog prvenstva u ovom atraktivnom sportu.

Bila je to jedinstvena prilika za promociju grada i obala rijeke Vrbas. Takmičenje je održano u periodu od 07.07.2005. do 10.07.2005.godine pod nazivom Banjaluka Vrbas 2005.

Veliku ulogu u organizaciji i stvaranju uslova za neometano održavanje Evropskog rafting prvenstva davali su javna i privatna preduzeća te ustanove Grada Banjaluke.

Nakon što je gradonačelnik Banjaluke, Dragoljub Davidović, svečano otvorio takmičenje, na rijeku Vrbas i njene staze izašli su i učesnici. Takmičilo se 19 ekipa iz 9 evropskih država.



Tokom trodnevnog takmičenja, veliki broj građana posjetio je Kanjon rijeke Vrbas gdje se održavao šampionat. Ispostavilo se da je rafting izuzetno atraktivan sport i odmah je pobrao simpatije kod Banjalučana.

Sve u svemu Evropski šampionat u raftingu, Banjaluka Vrbas 2005, je pomogao afirmaciji ovog sporta ali i prezentaciji turističkih potencijala Banjaluke.

Od tada rijeka Vrbas je svake godine redovan domaćin međunarodnih, regionalnih i državnih prvenstava u raftingu.

Od 2002. godine u Banjaluci se održava teniski ATP čelendžer turnir. Zahvaljujući ovom turniru došlo je do ekspanzije tenisa u gradu na Vrbasu.

Vrijedni radnici Teniskog kluba Mladost, svih ovih godina, omogućili su vrhunske uslove učesnicima. Opšti utisak je da je organizacija odlična i da su se teniseri, koji dolaze sa raznih strana svijeta, osjećali kao kod kuće.
Od 2002. godine u Banjaluci se održava teniski ATP čelendžer turnir. Zahvaljujući ovom turniru došlo je do ekspanzije tenisa u gradu na Vrbasu.

Vrijedni radnici Teniskog kluba Mladost, svih ovih godina, omogućili su vrhunske uslove učesnicima. Opšti utisak je da je organizacija odlična i da su se teniseri, koji dolaze sa raznih strana svijeta, osjećali kao kod kuće.

To je i bila želja organizatora, da se Banjaluka dostojno reprezentuje u svijetu. Na deset otvorenih terena odigravani su mečevi.



Kuriozitet ovog čelendžer turnira je veliki broj ATP bodova (50) koje osvaja pobjednik. To je privlačilo izuzetno kvalitetne tenisere da posjete Banjaluku i Park Mladen Stojanović.

Dosadašnji pobjednici su:

-2002. godine nije odigrano finale zbog vremenskih neprilika (Berend – ?)

-2003. godine pobjednik Mario Radić iz Hrvatske

-2004. godine pobjednik Juri ©ukin iz Rusije

-2005. godine pobjednik Vasilis Mazarakis iz Grčke

-2006. godine pobjednik Marko Mirneg iz Austrije

BK Slavija je podarila brojne vrhunske boksere.

Među nekolicinom izdvajao se preminuli Radovan Bisić.

Osim neospornih bokserskih kvaliteta, Bisić se isticao čojstvom, karakterom i iskrenim ljudskim crtama.
BK Slavija je podarila brojne vrhunske boksere. Među nekolicinom izdvajao se preminuli Radovan Bisić. Osim neospornih bokserskih kvaliteta, Bisić se isticao čojstvom, karakterom i iskrenim ljudskim crtama.

U znak pažnje na preminulog člana Slavije, rukovodstvo banjalučkog kluba je odlučilo da organizuje međunarodni bokserski turnir Memorijal Radovan Bisić.

Prvi Memorijal je održan 03.11.1997. godine. Organizatori su se trudili da na boksersku mapu uvrste ovaj turnir. I uspjeli su u tome.

Prisutni u dvorani Borik su vidjeli odličan boks. Ostaće upisano da je za najboljeg boksera proglašen Dejan Jovanović iz Srbije.

Iz godine u godinu Memorijal je bio sve kvalitetniji. Dolazili su bokseri iz raznih država da odaju počast legendarnom Bisiću.

Rezultat svega toga je da je Memorijal Radovan Bisić od 2006. godine uvršten u kalendar Evropske amaterske bokserske asocijacije (EABA).

To je zaslužio preminuli Radovan Bisić. Do sada je održano sedam Memorijala a nadajmo se da će svaki naredni biti još kvalitetniji.

8.jul 1999. godine dugo će se pamtiti i prepričavati u Banjaluci. Tog dana u Sportskoj dvorani Borik gostovala je Grupa 7 sastavljena od najboljih jugoslovenskih košarkaša.

Bodiroga, Danilović, Paspalj, Đorđević, Divac, Pavićević, Nesterović, Stojković, Trifunović i Tarlać odigrali su nezaboravnu prijateljsku humanitarnu utakmicu protiv Borac Nektara.
8.jul 1999. godine dugo će se pamtiti i prepričavati u Banjaluci. Tog dana u Sportskoj dvorani Borik gostovala je Grupa 7 sastavljena od najboljih jugoslovenskih košarkaša.



Bodiroga, Danilović, Paspalj, Đorđević, Divac, Pavićević, Nesterović, Stojković, Trifunović i Tarlać odigrali su nezaboravnu prijateljsku humanitarnu utakmicu protiv Borac Nektara.



7 000 ljudi slilo se u dvoranu Borik. Mnogi kažu da je to i najveća posjeta u istoriji banjalučkog hrama sporta. Svi su željeli uživo da vide svjetske košarkaške legende, olimpijske, evropske i svjetske šampione.

Rezultat je bio u drugom planu. Košarkaši su se svojski trudili da zabave publiku i naprave istinski spektakl. Pamtiće se potez Divca kada je podigao Sašu Vujasinovića kako bi ovaj zakucao loptu u koš.
Naravno i “Dvorana Borik ” je imala sta da kaze:



Iako je na semaforu pisalo Borac Nektar – Grupa 7, 98-105, pobijedila je košarka. Pobijedio je sport. Pobijedila je bratska ljubav. Prihod sa ove utakmice iznosio je 528.308,40 dinara a rashod 125.616,15 dinara. Znači u humanitarne svrhe, u fondove za pomoć uplaćeno je 402.692,35 dinara. Cilj je, dakle, bio ispunjen.

Banjalučani su prije ratnih dešavanja bili svjedoci brojnih vrhunskih sportskih događaja. Pojedine utakmice na Stadionu sportskih igara (koji je sada srušen), Gradskom stadionu i Sportskoj dvorani Borik ušle su u sportsku istoriju grada Banjaluke. Banjalučani su prije ratnih dešavanja bili svjedoci brojnih vrhunskih sportskih događaja. Pojedine utakmice na Stadionu sportskih igara (koji je sada srušen), Gradskom stadionu i Sportskoj dvorani Borik ušle su u sportsku istoriju grada Banjaluke.

RUKOMET

RK Borac je najtrofejniji klub BiH i u svojoj istoriji odigrao je veliki broj veoma bitnih ligaških i kup utakmica. Sve je počelo od Stadiona sportskih igara pa do dvorane Borik.



Pjevalo se i skandiralo Peri Peroviću, Jerolimu Karadži, Zdravku Rađenoviću, Abasu Arslanagiću, Miloradu Karaliću, Aleksandru Kneževiću, Zlatanu Arnautoviću… koji su dugi niz godina oduševljavali banjalučku publiku.

Mečevi protiv Metaloplastike, Partizana iz Bjelovara, Proletera… su bili magnet za publiku.

FUDBAL

Fudbaleri Borca dva puta su ulazili u Prvu saveznu ligu ex Jugoslavije. Posebno se pamti ulazak u elitno društvo 1989. godine kada je Borac odigrao čuvenu, odlučujuću utakmicu protiv zrenjaninskog Proletera.

18.juna 1989. godine, do tada nezapamćenih 30 000 gledalaca na Gradskom stadionu. Poslije regularnih 90 minuta rezultat neriješen, 1-1. Putnika u prvu ligu odlučuju jedanaesterci.



Junakom postaje Anton, Tonči, Jakovljević koji brani šut ©arovića i Borac je ponovo član prve lige SFRJ. Gledaoci su ušli na teren da podijele radost sa igračima. Neopisivo slavlje.

U više od desetak sezona, banjalučki ljubitelji fudbala, mogli su da u prvoj ligi gledaju Crvenu Zvezdu, Partizan, Dinamo, Hajduk… Bio je to istinski praznik za oči.

FK Borac je dva puta izlazio na evropsku scenu. Ostaće u sjećanju pobjeda nad Anderlehtom u Kupu pobjednika kupova 1975. godine, zatim trijumf nad Rumelanžom i pobjeda protiv Metalista.

Takođe, će se pamtiti i gostovanja fudbalera Crvene Zvezde i to posebno posljednje kada su crveno – beli protiv Borca, pred prepunim tribinama, odigrali prijateljski meč u sklopu obilježavanja 80. godina postojanja banjalučkog kluba.

BOKS

Kada su bokseri Slavije odrađivali prvenstveni meč tražila se karta više. Svi su željeli da vide banjalučke majstore ringa.

1974. godina Banjalučani su bili svjedoci osvajanja ekipne titule šampiona ex Jugoslavije. BK Slavija je to bila jedina titula prije rata.

Dugo, dugo su se prepričavali mečevi Beneša i Rubelja, potom Bisića i Parlova i napokon Josipovića i ©kare. To su bile bokserske poslastice.

KO©ARKA

Košarkaši Borca nisu imali značajnijih rezultata prije rata. Osim plasman u prvu B ligu SFRJ, njihov nastup se svodi na učešće u regionalnim ligama.

Međutim, u tim godinama ostaće upamćeno gostovanje evropskog šampiona zagrebačke Cibone, 30. septembra 1986. godine. Dražen Petrović, Danko Cvjetičanin, Zoran čutura, Aco Petrović igrali su na parketu dvorane Borik. Dvorana je bila premala da vidi košarkaške čarobnjake.



Poslije rata dolazi do ekspanzije košarke. Borac Nektar je ojačao i finansijski i organizaciono.

Odigrana je prva utakmica u evrokupovima protiv austrijskog Montana. Dvorana krcata, ispunjena do posljednjeg mjesta. Slavio se trijumf do zore.

Potom je Borac s dosta uspjeha nastupao i u Kupu Rajmonda Saporte a vrhunac gostovanja poznatih evropskih ekipa u Banjaluku desio se u okviru Gudjer lige, kada je Borac Nektar bio domaćin višestrukom evropskom šampionu Makabiju iz Tel Aviva.

Košarkašice Mladog Krajišnika izazivale su pažnju kod banjalučke javnosti tokom svojih prijeratnih nastupa u prvoj ligi ex Jugoslavije. Pamte se susreti protiv Crvene Zvezde, Jesenica, ®eljezničara… Poslije rata izdvajaju se učešća u Kupu Lilijane Ronketi i dolazak renomiranih evropskih klubova u grad na Vrbasu.

1991. godina je jedna od najuspješnijih u istoriji banjalučkog sprota. Zlatnu sportsku godinu krunisali su rukometaši Borca koji su osvojili svoj drugi evropski trofej, Kup IHF.

Preko belgijskog Herstala, njemačkih ekipa Empora i Tusena, Borac je stigao do finala Kupa IHF gdje ga je čekao ruski CSKA.
1991. godina je jedna od najuspješnijih u istoriji banjalučkog sprota. Zlatnu sportsku godinu krunisali su rukometaši Borca koji su osvojili svoj drugi evropski trofej, Kup IHF.

Preko belgijskog Herstala, njemačkih ekipa Empora i Tusena, Borac je stigao do finala Kupa IHF gdje ga je čekao ruski CSKA.

U finalnom dvomeču pao je i tada čuveni CSKA. Prvi susret odigran je u Banjaluci. Borac je pred 2 000 gledalaca dobio Moskovljane sa 20-15.



Osim fenomenalnog golmana Arnautovića, koji je začarao svoju mrežu, kao strijelci su se iskazali Knežević sa 6 golova, Nezirević sa 5, Maglajlija sa 3 i čop sa 2 postignuta gola.

Solidna prednost pred revanš. Nisu se Banjalučani prepali u Moskvi. U revanšu su ruski rukometaši trijumfovali sa 24-23 ali je to bila pirova pobjeda Moskovljana.

RK Borac je bio osvajač Kupa IHF. Slavlje je moglo da počne.

Bila je to sjajna generacija rukometaša Borca, sačinjena većinom od mladih i perspektivnih igrača, koja je mljela sve svoje protivnike redom.

Jedan od najvećih uspjeha banjalučkog sporta je osvojena titula klupskog šampiona Evrope u rukometu. Borac je osvajač KE© postao 11. aprila 1976. godine.

Veliki dan za Banjaluku, za banjalučki sport, za bivšu Jugoslaviju. Borik nikada puniji do tada. 5 000 Banjalučana je do©lo da zdu©no bodri svoje ljubimce kako bi bila savladana danska Fredericija.
Jedan od najvećih uspjeha banjalučkog sporta je osvojena titula klupskog šampiona Evrope u rukometu. Borac je osvajač KE© postao 11. aprila 1976. godine.

Veliki dan za Banjaluku, za banjalučki sport, za bivšu Jugoslaviju. Borik nikada puniji do tada. 5 000 Banjalučana je došlo da zdušno bodri svoje ljubimce kako bi bila savladana danska Fredericija.

Noć prije velikog finala, Banjalučani su se povukli na obližnje brdo ©ehitluci, da prikupe snagu za odlučujući juriš. Opreznost je vladala na svakom koraku u redovima rukometaša Borca.



Borac dobro otvara utakmicu. Poslije, 2-1 i 5-2, na semaforu je 11-7 za Borac. Međutim, ne predaju se Danci pa smanjuju na 11-10.

Budi se Arslanagić i odbranama vraća samopouzdanje saigračima ali i razgaljuje publiku. Borac ponovo bolji ali u 57. minuti Hansen smanjuje na 16-15.

Imaju Danci loptu za izjednačenje ali onda silni Arslanagić brani šut Andersena i Borac je blizu trofeja. Titulu je sa linije sedam metara potvrdio Vujinović.



Uslijedilo je veliko slavlje. Navijači su utrčali na teren. Ori se himna Hej Sloveni, svi se klanjaju novom evropskom šampionu – Borcu.

Sastav RK Borac iz 1976. godine: Arslanagić, Selec, Rađenović, Karalić, Bjelić, Vujinović, Vukša, Unčanin, Popović, B. Golić, M. Golić, Ravlić, trener Pero Janjić