BK Slavija je podarila brojne vrhunske boksere.

Među nekolicinom izdvajao se preminuli Radovan Bisić.

Osim neospornih bokserskih kvaliteta, Bisić se isticao čojstvom, karakterom i iskrenim ljudskim crtama.
BK Slavija je podarila brojne vrhunske boksere. Među nekolicinom izdvajao se preminuli Radovan Bisić. Osim neospornih bokserskih kvaliteta, Bisić se isticao čojstvom, karakterom i iskrenim ljudskim crtama.

U znak pažnje na preminulog člana Slavije, rukovodstvo banjalučkog kluba je odlučilo da organizuje međunarodni bokserski turnir Memorijal Radovan Bisić.

Prvi Memorijal je održan 03.11.1997. godine. Organizatori su se trudili da na boksersku mapu uvrste ovaj turnir. I uspjeli su u tome.

Prisutni u dvorani Borik su vidjeli odličan boks. Ostaće upisano da je za najboljeg boksera proglašen Dejan Jovanović iz Srbije.

Iz godine u godinu Memorijal je bio sve kvalitetniji. Dolazili su bokseri iz raznih država da odaju počast legendarnom Bisiću.

Rezultat svega toga je da je Memorijal Radovan Bisić od 2006. godine uvršten u kalendar Evropske amaterske bokserske asocijacije (EABA).

To je zaslužio preminuli Radovan Bisić. Do sada je održano sedam Memorijala a nadajmo se da će svaki naredni biti još kvalitetniji.

8.jul 1999. godine dugo će se pamtiti i prepričavati u Banjaluci. Tog dana u Sportskoj dvorani Borik gostovala je Grupa 7 sastavljena od najboljih jugoslovenskih košarkaša.

Bodiroga, Danilović, Paspalj, Đorđević, Divac, Pavićević, Nesterović, Stojković, Trifunović i Tarlać odigrali su nezaboravnu prijateljsku humanitarnu utakmicu protiv Borac Nektara.
8.jul 1999. godine dugo će se pamtiti i prepričavati u Banjaluci. Tog dana u Sportskoj dvorani Borik gostovala je Grupa 7 sastavljena od najboljih jugoslovenskih košarkaša.



Bodiroga, Danilović, Paspalj, Đorđević, Divac, Pavićević, Nesterović, Stojković, Trifunović i Tarlać odigrali su nezaboravnu prijateljsku humanitarnu utakmicu protiv Borac Nektara.



7 000 ljudi slilo se u dvoranu Borik. Mnogi kažu da je to i najveća posjeta u istoriji banjalučkog hrama sporta. Svi su željeli uživo da vide svjetske košarkaške legende, olimpijske, evropske i svjetske šampione.

Rezultat je bio u drugom planu. Košarkaši su se svojski trudili da zabave publiku i naprave istinski spektakl. Pamtiće se potez Divca kada je podigao Sašu Vujasinovića kako bi ovaj zakucao loptu u koš.
Naravno i “Dvorana Borik ” je imala sta da kaze:



Iako je na semaforu pisalo Borac Nektar – Grupa 7, 98-105, pobijedila je košarka. Pobijedio je sport. Pobijedila je bratska ljubav. Prihod sa ove utakmice iznosio je 528.308,40 dinara a rashod 125.616,15 dinara. Znači u humanitarne svrhe, u fondove za pomoć uplaćeno je 402.692,35 dinara. Cilj je, dakle, bio ispunjen.

Banjalučani su prije ratnih dešavanja bili svjedoci brojnih vrhunskih sportskih događaja. Pojedine utakmice na Stadionu sportskih igara (koji je sada srušen), Gradskom stadionu i Sportskoj dvorani Borik ušle su u sportsku istoriju grada Banjaluke. Banjalučani su prije ratnih dešavanja bili svjedoci brojnih vrhunskih sportskih događaja. Pojedine utakmice na Stadionu sportskih igara (koji je sada srušen), Gradskom stadionu i Sportskoj dvorani Borik ušle su u sportsku istoriju grada Banjaluke.

RUKOMET

RK Borac je najtrofejniji klub BiH i u svojoj istoriji odigrao je veliki broj veoma bitnih ligaških i kup utakmica. Sve je počelo od Stadiona sportskih igara pa do dvorane Borik.



Pjevalo se i skandiralo Peri Peroviću, Jerolimu Karadži, Zdravku Rađenoviću, Abasu Arslanagiću, Miloradu Karaliću, Aleksandru Kneževiću, Zlatanu Arnautoviću… koji su dugi niz godina oduševljavali banjalučku publiku.

Mečevi protiv Metaloplastike, Partizana iz Bjelovara, Proletera… su bili magnet za publiku.

FUDBAL

Fudbaleri Borca dva puta su ulazili u Prvu saveznu ligu ex Jugoslavije. Posebno se pamti ulazak u elitno društvo 1989. godine kada je Borac odigrao čuvenu, odlučujuću utakmicu protiv zrenjaninskog Proletera.

18.juna 1989. godine, do tada nezapamćenih 30 000 gledalaca na Gradskom stadionu. Poslije regularnih 90 minuta rezultat neriješen, 1-1. Putnika u prvu ligu odlučuju jedanaesterci.



Junakom postaje Anton, Tonči, Jakovljević koji brani šut ©arovića i Borac je ponovo član prve lige SFRJ. Gledaoci su ušli na teren da podijele radost sa igračima. Neopisivo slavlje.

U više od desetak sezona, banjalučki ljubitelji fudbala, mogli su da u prvoj ligi gledaju Crvenu Zvezdu, Partizan, Dinamo, Hajduk… Bio je to istinski praznik za oči.

FK Borac je dva puta izlazio na evropsku scenu. Ostaće u sjećanju pobjeda nad Anderlehtom u Kupu pobjednika kupova 1975. godine, zatim trijumf nad Rumelanžom i pobjeda protiv Metalista.

Takođe, će se pamtiti i gostovanja fudbalera Crvene Zvezde i to posebno posljednje kada su crveno – beli protiv Borca, pred prepunim tribinama, odigrali prijateljski meč u sklopu obilježavanja 80. godina postojanja banjalučkog kluba.

BOKS

Kada su bokseri Slavije odrađivali prvenstveni meč tražila se karta više. Svi su željeli da vide banjalučke majstore ringa.

1974. godina Banjalučani su bili svjedoci osvajanja ekipne titule šampiona ex Jugoslavije. BK Slavija je to bila jedina titula prije rata.

Dugo, dugo su se prepričavali mečevi Beneša i Rubelja, potom Bisića i Parlova i napokon Josipovića i ©kare. To su bile bokserske poslastice.

KO©ARKA

Košarkaši Borca nisu imali značajnijih rezultata prije rata. Osim plasman u prvu B ligu SFRJ, njihov nastup se svodi na učešće u regionalnim ligama.

Međutim, u tim godinama ostaće upamćeno gostovanje evropskog šampiona zagrebačke Cibone, 30. septembra 1986. godine. Dražen Petrović, Danko Cvjetičanin, Zoran čutura, Aco Petrović igrali su na parketu dvorane Borik. Dvorana je bila premala da vidi košarkaške čarobnjake.



Poslije rata dolazi do ekspanzije košarke. Borac Nektar je ojačao i finansijski i organizaciono.

Odigrana je prva utakmica u evrokupovima protiv austrijskog Montana. Dvorana krcata, ispunjena do posljednjeg mjesta. Slavio se trijumf do zore.

Potom je Borac s dosta uspjeha nastupao i u Kupu Rajmonda Saporte a vrhunac gostovanja poznatih evropskih ekipa u Banjaluku desio se u okviru Gudjer lige, kada je Borac Nektar bio domaćin višestrukom evropskom šampionu Makabiju iz Tel Aviva.

Košarkašice Mladog Krajišnika izazivale su pažnju kod banjalučke javnosti tokom svojih prijeratnih nastupa u prvoj ligi ex Jugoslavije. Pamte se susreti protiv Crvene Zvezde, Jesenica, ®eljezničara… Poslije rata izdvajaju se učešća u Kupu Lilijane Ronketi i dolazak renomiranih evropskih klubova u grad na Vrbasu.

1991. godina je jedna od najuspješnijih u istoriji banjalučkog sprota. Zlatnu sportsku godinu krunisali su rukometaši Borca koji su osvojili svoj drugi evropski trofej, Kup IHF.

Preko belgijskog Herstala, njemačkih ekipa Empora i Tusena, Borac je stigao do finala Kupa IHF gdje ga je čekao ruski CSKA.
1991. godina je jedna od najuspješnijih u istoriji banjalučkog sprota. Zlatnu sportsku godinu krunisali su rukometaši Borca koji su osvojili svoj drugi evropski trofej, Kup IHF.

Preko belgijskog Herstala, njemačkih ekipa Empora i Tusena, Borac je stigao do finala Kupa IHF gdje ga je čekao ruski CSKA.

U finalnom dvomeču pao je i tada čuveni CSKA. Prvi susret odigran je u Banjaluci. Borac je pred 2 000 gledalaca dobio Moskovljane sa 20-15.



Osim fenomenalnog golmana Arnautovića, koji je začarao svoju mrežu, kao strijelci su se iskazali Knežević sa 6 golova, Nezirević sa 5, Maglajlija sa 3 i čop sa 2 postignuta gola.

Solidna prednost pred revanš. Nisu se Banjalučani prepali u Moskvi. U revanšu su ruski rukometaši trijumfovali sa 24-23 ali je to bila pirova pobjeda Moskovljana.

RK Borac je bio osvajač Kupa IHF. Slavlje je moglo da počne.

Bila je to sjajna generacija rukometaša Borca, sačinjena većinom od mladih i perspektivnih igrača, koja je mljela sve svoje protivnike redom.

Jedan od najvećih uspjeha banjalučkog sporta je osvojena titula klupskog šampiona Evrope u rukometu. Borac je osvajač KE© postao 11. aprila 1976. godine.

Veliki dan za Banjaluku, za banjalučki sport, za bivšu Jugoslaviju. Borik nikada puniji do tada. 5 000 Banjalučana je do©lo da zdu©no bodri svoje ljubimce kako bi bila savladana danska Fredericija.
Jedan od najvećih uspjeha banjalučkog sporta je osvojena titula klupskog šampiona Evrope u rukometu. Borac je osvajač KE© postao 11. aprila 1976. godine.

Veliki dan za Banjaluku, za banjalučki sport, za bivšu Jugoslaviju. Borik nikada puniji do tada. 5 000 Banjalučana je došlo da zdušno bodri svoje ljubimce kako bi bila savladana danska Fredericija.

Noć prije velikog finala, Banjalučani su se povukli na obližnje brdo ©ehitluci, da prikupe snagu za odlučujući juriš. Opreznost je vladala na svakom koraku u redovima rukometaša Borca.



Borac dobro otvara utakmicu. Poslije, 2-1 i 5-2, na semaforu je 11-7 za Borac. Međutim, ne predaju se Danci pa smanjuju na 11-10.

Budi se Arslanagić i odbranama vraća samopouzdanje saigračima ali i razgaljuje publiku. Borac ponovo bolji ali u 57. minuti Hansen smanjuje na 16-15.

Imaju Danci loptu za izjednačenje ali onda silni Arslanagić brani šut Andersena i Borac je blizu trofeja. Titulu je sa linije sedam metara potvrdio Vujinović.



Uslijedilo je veliko slavlje. Navijači su utrčali na teren. Ori se himna Hej Sloveni, svi se klanjaju novom evropskom šampionu – Borcu.

Sastav RK Borac iz 1976. godine: Arslanagić, Selec, Rađenović, Karalić, Bjelić, Vujinović, Vukša, Unčanin, Popović, B. Golić, M. Golić, Ravlić, trener Pero Janjić

Boks je u Banjaluci među najopopularnijim i najtrofejnijim sportovima. Osvojene su brojne titule (državne, balkanske, mediteranske, evropske, svjetske).

Sportska dvorana Borik je bila konstantno puna kada su boksovali takmičari Slavije. Međutim, nikada punija kao 17. maja 1979. godine.
Boks je u Banjaluci među najopopularnijim i najtrofejnijim sportovima. Osvojene su brojne titule (državne, balkanske, mediteranske, evropske, svjetske).

Sportska dvorana Borik je bila konstantno puna kada su boksovali takmičari Slavije. Međutim, nikada punija kao 17. maja 1979. godine.

Tog dana, jedan od najvećih i najpriznatijih boksera s ovih prostora, Marijan Beneš, borio se za profesionalnog šampiona Evrope.

Meč koji se dugo čekao. Dok je Beneš boksovao po Evropi, u Banjaluci su željno iščekivali njegov povratak sa šampionskim prstenom.



Međutim, Marijan Beneš nije želio da se popne na krov Evrope izvan Banjaluke. Jedina i njegova najveća želja je bila da tu radost podijeli sa svojim sugrađanima.

Uslijedio je trenutak istine. Prepun Borik. Sve oči uprte u Marijana. Podrška ne izostaje. I onda najveći trenutak. Benešov rival, ®ilber Koen, našao se na podu.

Erupcija oduševljenja. Borikom se ori: Marijane, Marijane, Jugoslavija, Jugoslavija. Marijan Beneš je postao evropski profesionalni šampion.

I to kako je došao do titule. Nokautom za televizijske špice.

Od 19. do 27. septembra 1980. godine Banjaluka je bila domaćin velikog sportskog događaja Evropskog šampionata za košarkašice.

Prvenstvo je svečano otvoreno 22. septembra 1980. godine u 18 časova. Tih sedam dana Banjaluka je živjela za košarku.
Od 19. do 27. septembra 1980. godine Banjaluka je bila domaćin velikog sportskog događaja Evropskog šampionata za košarkašice.

Prvenstvo je svečano otvoreno 22. septembra 1980. godine u 18 časova. Tih sedam dana Banjaluka je živjela za košarku.

Prema brojnim mišljenjima i mjerodavnim ocjenama to je bilo najbolje organizovani Euro do tada. Inače, prije Banjaluke održano je 16. Evropskih prvenstava za košarkašice.

Sportska dvorana Borik je stalno bila puna. Stvarana je atmosfera u kojoj su košarkašice davale maksimum.



Zlatnu medalju osvojila je reprezentacija Sovjetskog Saveza, srebro je pripalo Poljskoj a bronzana medalja selekciji Jugoslavije.

Jugoslovenke su do bronze odigrale pet utakmica.

Jugoslavija – Mađarska 59-79

Jugoslavija – čehoslovačka 80-67

Jugoslavija – Rumunija 78-53

Jugoslavija – Poljska 72-79

Jugoslavija – čehoslovačka 61-57

Meč koji je odlučivao o bronzanoj medalji, Jugoslavija – čehoslovačka, pratilo je 6 000 gledalaca.

Sastav reprezentacije Jugoslavije iz 1980. godine:

Sanja O®EGOVIć, Mersada BEćIRSPAHIć, Jelica KOMNENOVIć, Natalija BACANOVIć, Vukica MITIć, Jasna PEPUNIK, Sofija PEKIć, Marija TONKOVIć, Zorica đURKOVIć, Vesna DESPOTOVIć, Biljana MAJSTOROVIć, Polona DORNIK. Trener: Milan VASOJEVIć.