Jedini rukometaš Borca koji je učestvovao u dva najveća evropska uspjeha., osvajanju Kupa evropskih šampiona i Kupu IHF.

Dugo godina nezamjenjivi član reprezentacije SFR Jugoslavije s kojom je bio olimpijski šampion 1984. godine. Ovome treba dodati srebrnu i bronzanu medalju na Svjetskom šampionatu, te dva zlata na Mediteranskim igrama. Rukometom se počeo baviti 1966. godine u rodnoj Bačkoj Palanci. Nakon pet godina odlazi u Kvarner iz Rijeke što mu je bila odskočna daska za prelazak u Borac i Banjaluku.

S Borcem je, do odlaska u inostranstvo (1981.godine), osvojio četiri titule šampiona i tri kupa u bivšoj državi. U bogatoj karijeri biće upisano da je nastupao i u Njemačkoj za ekipu MTSV ©vabing. Karijeru je okončao u 38. godini u Borcu.

90-ih godina bio je šef stručnog štaba Borca a potom veoma uspješan sportski direktor RK Sintelon iz Bačke Palanke. Od 2002. godine ponovo je u Banjaluci, gdje je, jedno vrijeme bio i član rukovodstva Borca, ali i Olimpijskog komiteta BiH.

Od trenera koji su ga učili rukometu izdvaja Vladu ©temca, Peru Janjića i Josipa Miljkovića.

Zdravko Rađenović – Beli nije rođen u Banjaluci ali je zavolio grad na Vrbasu odnosno, kao što često zna da kaže, Banjaluku smatra kao rodni grad.