Rukometaši banjalučkog Borca najtrofejniji su rukometni klub na prostoru bivše Jugoslavije. Osvajali su brojne trofeje na domaćoj i međunarodnoj sceni. Bili su i evropski šampioni, dali su sijaset reprezentativaca, osvajača evropskih, svjetskih olimpijskih medalja.

Sve je počelo, na današnji dan, prije tačno 50. godina, kada je RK Borac osvojio svoj prvi trofej. 29. novembra 1957. godine, na Stadionu Malih sportskih igara, u finalnom meču Kupa Jugoslavije Borac je savladao beogradski ®eljezničar 15:13 i prvi put u Banjaluku donio jedan trofej. Legendarni kapiten tog tima bio je, Petar Pero Perović, koji se i danas, za Fokus, rado prisjeća tih događaja.

- Kroz glavu mi, prolaze momenti slavlja, kao da je sve bilo juče. Banja Luka je živjela za nas, ali i mi smo s ponosom nosili dres Borca, koji je bio naša, ne druga, nego prva i jedina kuća. Sat vremena prije finalnog meča stadion Malih sportskih igara kojeg, danas nažalost, više nema bio je krcat. Slilo se i staro i mlado da pomogne svom Borcu da dođe do tada velikog trofeja. četiri i po hiljade duša živjelo je za Borac, a kakav je ambijent vladao za vrijeme finalnog meča govore i požutjele fotografije iz tog vremena. Balkoni na okolnim zgradama bili su prepuni, pa čak i drveće oko stadiona služilo je kao improvizovane tribine. Nije bilo straha od velikog protivnika, jer prije utakmice igrači Borca izgovarali su čuvenu parolu: "Svi za jednog, jedan za sve". I tako je i bilo, i u porazima, ali i u pobjedama - prisjeća se finalnog meča Pero Perović.

On dalje u intervuju za banjalučki list Fokus dodaje jedan zanimljiv podatak kao predigru finalnom meču koji je po njemu tada odlučio pobjednika Kupa Jugoslavije.

- Borac je do finala igrao sve utakmice u Banjoj Luci, a samo je jednom gostovao, dok je kod ®eljezničara bila obrnuta situacija, i logično je bilo da se završnica igra u Beogradu. Međutim, naše rukovodstvo htjelo je da od finala napravimo praznik u Banjoj Luci. Delegacija Borca koju su predvodili Aco Ravlić i Vlado Erceg uputila se u Beograd kod tadašnjeg generalnog sekretara RSJ, Vojislava Vojinovića sa ciljem da ga ubijedi da se finalni meč igra kod nas. Nakon dugih i mučnih pregovora Vojinović je presjekao i rekao: finale se igra u Banjoj Luci, od toga grada stvorićemo novi rukometni centar. Eto tako Vojinović je bio prvi vizionar stvaranje budućeg prvaka Evrope i višestrukog šampiona bivše Jugoslavije - nastavio je Perović priču staru tačno 50 godina.

Te godine rukometni Kup Jugoslavije ostaće u sjećanju po rekordnom broju ekipa. Učestvovalo je čak 15 hiljada i 500 ekipa iz svih jugoslovenskih republika. Naravno, nije bilo toliko klubova već su u Kupu učestvovale i srednjoškolske ekipe.

čLANOVI TIMA IZ 1957. GODINE

Milan Stanivuković (danas živi u Nemačkoj, po zanimanju stomatolog)
Pero Perović (penzioner u Banjoj Luci)
Petar čivić (inženjer šumarstva u Sarajevu)
Božidar Stanivuković (stomatolog u Njemačkoj)
Mišo Dežulović (mašinski tehničar na poluostrvu Pelješac u Hrvatskoj)
Ante Friganović (profesor u Splitu)
trener Sulejman Ibrahimbegović (umro 2002. godine u Turskoj)
Josip Rački (umro 2004. u Zagrebu)
Franjo Bezrodnik (bankarski službenik u Australiji)
Milorad Kekerović (ekonomista u Sjedinjenim Američkim Državama)
Vladimir Jović (inženjer agronomije u Zagrebu)
Zoran Prohaska (nastavnik u Banjoj Luci)
Jerolim Karadža (doktor u Zagrebu) .